For the last few days, I have been watching how top students in Turkey were preparing for the university entrance exam. What struck me the most was the extraordinary amount of effort they put into it (2 years ~3000 hours of concentrated work) and how little of that effort is transferrable to real life. The most important skill gained is how to hack the test. I am not against hard work, I am against this horrible waste of energy...
Last autumn I started to teach kids robotics and have been thinking intensively about what an ideal/useful education should be like. My main criteria is exposing students to practical knowledge. It might not be applicable immediately but they should be able to see its merit clearly. This would solve the motivation problem due to lack of context. The challenge is to keep them interested while improving at a steady pace.
I hope I can imbue my students and my son with such useful knowledge that they won't need to suffer through years of mostly useless torture and bypass the university route altogether. How nice would it be if they could become productive members of society by the time they start high school, which was the norm not so long ago.
Tuesday, March 17, 2020
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Eğer teste sorulan sorular, hem içerik hem de cevaplama şekli olarak, öğrenciyi bir sonraki aşamaya hazırlayacak ise o zaman test faydalı bir şey. Çünkü sürekli test edilmek de öğrenmeyi güçlendirir.
Ama böyle bir sınav şu an için pahallı çünkü daha otomatik açık uçlu sınav okuma teknolojileri yeterince gelişmedi. Bazı denemeler var ama şu aşamada gelişmiş bir OCR sisteminden daha fazlası değil.
Türkiye'de sınavı ucuz ve standart yapabilmek için öğrencilerin yıllarını, emeklerini ve akıllarını heba ediyoruz. Hangisi daha büyük zarar veriyor bilmiyorum: standart bir sınav yapmaktan vazgeçmek mi, yoksa insanların bir şey öğrendiği o kısacık zamanlarında kafalarını boş şeylerle doldurmak mı?
Post a Comment