Bu aralar felaket filmlerinden gidiyoruz. 2012 ile başlayan serüven Knowing ile devam etti. İki gün önce de hala etkisinde olduğum The Road'ı seyrettik. The Road ne olduğu belirsiz bir felaket sonrasında bir baba ile oğlunun hayatta kalma, insan kalma çabasını anlatıyor.
"Tipik bir sinema filmi" (tanım için bkz Ümit'in 2012 yorumu) değil. Uygun sıfatlar "rahatsız edici", "iç burkucu", "ürpertici" olur. Biraz Pan'ın Labirenti'ndeki ve I am Legend'deki hisleri yaşadım. İzlemenizi tavsiye ederim.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment