İyiler ve Kötüler

Yılmaz Erdoğan'dan hoş bir yazı, İyiler ve Kötüler: "Bir iyi için en zor olan, kötüye "sen kötüsün" demektir. Çünkü iyi, utangaçtır. Hırsıza hırsız diyemez. Kötünün yerine utanır, sahtekârın yerine yüzü kızarır, hırsızın yerine yerin dibine geçer. Bu sırada kötüler, sahtekârlar, hırsızlar deli gibi eğlenmektedir. Çünkü onların yerine utanan, sıkılan, yerin dibine geçen birçok iyi insan vardır." Benim için kötülüğün en belirgin göstergesi bilerek ve isteyerek başkalarını maddi/manevi sömürmektir. Mahzuni'nin "yoksulun sırtından doyan doyana" mısrasında bahsettiği başkasını aç bırakıp doyandır. Kendi ahlak anlayışım dürüstlüğü, işini iyi yapmayı ve asıl önemlisi iyi insanlarla dayanışmayı içerir. Yılmaz Erdoğan'ın da dediği gibi iyilerin normal hali utangaçlıktır. Utangaçlığın asil bir duygu olduğuna inanırım. Ama kötüler karşısında değil... Kötülere karşı dayanışma içinde olmak, kötülere kendi yöntemleri ile cevap vermek gerekir. Yani sinsi olmak, yüze gülüp arkadan dolap çevirmek benzeri iyilerin tüylerini diken diken edecek şeyler. Türk filmlerindeki gibi yemini bozup açık hedef olmak kısa vadelidir, uzun vadede iyiyi bitirir. Allah'tan kötü diyebileceğim insan sayısı çok az. %1 gibi bir oran... Bu da zamanımızın %99'unu iyi olarak geçirebiliriz demektir :)