Saygı yaşla birlikte otomatik mi gelir yoksa insan yaşı işin özü değil sadece dış görüntüsü müdür?
Benim kimlere saygı duyduğumu düşündüğümde iki özellik öne çıkıyor:
Peki neden yaşlılara saygı duyulur(du)? Eskiden bir insan ömrü içinde olaylar muazzam değişiklikler göstermez, baba nasıl yaşadıysa oğul da benzer yaşardı ve tamamlardı kısa ömrünü. Sürprizlerin seyrek, teknolojik gelişmenin ağır olduğu o zamanlarda bilgi ve tecrübe hayatta kaldığınız süre ile yakından ilgiliydi. Yaşlı insanlar çoğunlukla daha fazla şey bilir ve gençler bu bilgilerden/tecrübelerden fayda görürdü. Yaşlıların koruyucu şemsiyesi olmadan hayat çok zordu, hatta imkansızdı. Yaşlılara saygı duymak kadar normal birşey olamazdı. Ama saygının kaynağı yaş değil, bilgiydi. İnsanoğlu için şekli anlamak içeriği anlamaktan kolay olduğundan geçmiş zamanda yaşlıya otomatik olarak saygı duymak kolay ve garantili bir yöntemdi.
Bugün de temelde saygının kaynağı bilgi. Ancak öyle enteresan bir zamanda yaşıyoruz ki 10 yıl öncesi bile yontma taş çağı gibi geliyor. Zaman adaptasyon zamanı, öğrenme zamanı... Sadece pasif bir şekilde etrafı izleyerek çok kısıtlı bilgi toplanıyor. Öyle olunca da akıl almaz bir hızla evrinen dünyayı algılamakta zorlanan yaşlılar (ve pek çok genç) başları dönmüş, çevrelerine birşey sunamaz halde, "niye bize saygı duymuyorlar" diye hayıflanıyorlar.
mp3:
Dudar - Lhaperise
Dudar - Zefauk Chihh
No comments:
Post a Comment