300

Geçen hafta 300 filmine gittik. Filmden tek beklentim vahşi savaş sahneleri eşliğinde Nine Inch Nails müziği dinlemekti. Herhangi bir tarihsel gerçekçilik beklentim yoktu, sert müzikler ve fantastik görüntüler arzu ediyordum. Bir miktar Sin City gibi yani...

Sonuç: Tiksinç. Evet biraz fantastik görüntü var, ama müzik benim beklediğimin aksine Lorena Mekkennit tarzında, gereksiz duygusal diyaloglar serpişmiş sağa sola, lüzumsuz özgürlük söylevleri almış yürümüş. Zannedersin Sparta'lılar demokrasi havarileri, biz de filme insanlık dersi almaya gitmişiz...

Filmi yerden yere vuran hoş bir yazı:

"Only amateurs like Frank Miller are dumb enough to think that being dumb, mean and inflexible like the Spartans is the route to military success."

"Contrary to what amateur fascists think, the really successful military elites encourage discussion, train mid-rank officers to react independently, and discourage yelling, steroid use and macho bullshit in general. Hell, even the Wehrmacht was filled with calm, polite and cultured men. We could use a few of them now."